پرداختن به پدیده خوردگی در برنامه‌های دانشگاهی، مراکز تحقیقاتی و صنایع ایران از حدود ۴۰ سال پیش آغاز گردید. با توجه به اهمیت موضوع و به منظور شناخت هرچه بیشتر این پدیده به‌ویژه در جوامع علمی و صنعتی و لزوم انجام بررسی‌های علمی، فنی و اقتصادی، امر آموزش خوردگی و فعالیت‌های پژوهشی مرتبط از سال ۱۳۴۸ رسماً آغاز شد. ابتدا چندین کنگره، سمینار و گردهمایی به صورت پراکنده در مراکز تحقیقاتی، دانشگاهی و صنعتی کشور تشکیل شد تا اینکه در سال ۱۳۶۵ برنامه‌ریزی معینی جهت برپایی کنگره‌های ملی خوردگی به‌طور مرتب و دوسالانه صورت گرفت که بدنبال آن اولین کنگره درسال ۱۳۶۷، دومین کنگره درسال ۱۳۶۹ و سومین کنگره در سال ۱۳۷۲ برگزار شد.